31. Haftamızın sonlarında amip denilen zehirli ishale yakalandım..
Her ishale bol su içilmesi ve patates haşlanması gerektiği söylensede bu sefer dayanılmaz sancılarla hastaneye yattım..
İshal deyip geçmeyiniz nstye girdiğimde doğum sancılarım artmıştı..
32. Haftamızın başıydı.. Bir gün boyunca serum
iğne ve ilaçlarla ağrılar durduruldu.. 3. Günde ishalim azalmıştı.. Bebeğim daha 2.050gr ve ben çok üzgündüm..
Hastanede fazla durmadım.. Doktorum ağrılarımın geçtiğini görünce ağrılarımın ilk belirtisinde gelmemi ve hastaneye yatışımın yapılacağını söyledi..
Dedim ya 32. Haftamın başıydı ve ben mecburi doğum iznine ayrıldım.. Yine üzgündüm izinleri doğumdan sonra kullanmak istiyordum ama çok şükür ikimizde iyiydik..
Annem yanıma geldi.. Sağolsun her türlü işimi yaptı.. Annelik böyle bişey olsa gerek.. Bir an boş durmadı.. Ah of yapmadı.. Sadece sıcaklardan yakındı.. Fakat herkes yakınmakta..
Adana kavruluyor..
Sağlıcakla görüşmek dileğiyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder